11 Julai 2012

Kisah Aku dan Kucing. Meow meow.

Assalamualaikum and Hello Everyone ! ❤




Aku dan kucing. Yup. Aku dan kucing. Cerita pasal mahluk Allah paling seksi ni, ehhhh. Paling comel ni, siapa dekat sini takutkan kucing? Kucing je kot. bukan harimau, bukan singa. Tu pun kau orang takut ke? Aishhhh. Haha. Toksah ngata orang sangatlah Pzah oi. Hang pun takut kucing kan kan kan. Haha.


Kenapa takut kucing. Kucing je kot. Haaaa. ayat ginilah yang selalu Pzah dengar sampai naik bernanahlah telinga ni. Haha. Ehhh hello. bukan takut, cuma tak berani je pun. Huhu. Beza tau perasaan takut dengan tak berani ni. Perasaan yang bukan dibuat buat. Perasaan yang tak tahu lah nak sembang macam mana lagi. Nak kata gelikan binatang berbulu, tak jugak. Arnab elok je Pzah pegang, ucap. Siap cium cium lagi. Cuma kucing ni. Dia macam ada perasaan fobia sikit.


Nak kata ada kisah trauma dengan kucing, tak ada lah pulak. Time kecik dulu, Pzah ada je bela empat ekor kucing. Masa tu lingkungan umur dalam sebelas duabelas tahun. Yang kelakarnya, eloklah. Bapak kau bela burung. Kau lak bela kucing. Kucing. Nampak je burung faham faham je lahhh. Dia siap melompat atas sangkar burung bapak aku tu. Haha. Gasak. Memang panaslah telinga Pzah ni dengar Abah bising. Malas nak bertekak dengan abah, PZah bagilah kucing kucing tu pada kekawan yang pencinta kucing..



Kita ni pun cinta juga. Cumanya tak berani nak tunjuk rasa cinta tu. Serius. Tak boleh kucing datang dekat, dan dan lah kaki ni laju je terangkat. Tu belum lagi kucing datang mengejut. Sumpahlah, akan menjerit macam kena rasuk. Faham kan kalau situasi ni berlaku ditempat awam. Ya Allah, malu sungguh. Kalau time tengah makan, tetiba kucing melompat, lagilah. Mesti tersekat terus selera makan tu. Dia punya perasaan time tu tak boleh digambarkan. Tetiba menjerit kat dewan makan. Haha. Semua orang pandang kau. Serius. KAwan Pzah pernah tegur, pucat betul bibir Pzah gara gara terkejut dengan kucing ni. Alahaiii. Apa lah nasib.


Ohh. Jangan salah sangka ye. Bukan tak suka kucing, nak membenci apatah lagi. Tidak sama sekali. Dalam hati teringin juga laaa nak belai belai, usap usap kucing ni, tapi tulah. Dalam hati sajalah. Nak lakukan memang idokkk lee teman.


Yup. Pzah sangatlah tak berani pada kucing. Malah menghormati tau. Tak akan sesekali nak ganggu kucing kucing ni dissat ianya sedang tidur, makan, melepak tepi lobby ke. Haha. Serius tak akan ku ganggu. Nak pukul pun tak akan. Beristirehatlah kucing kucing ni dengan aman.


Tapi satu je.


Kenapa ye kucing kucing ni selalu buat jantung Pzah berdegup kencang. Ya Allah. Rasa nak tercabur jantung ni. Debar dia lain macam.


Kucing ni pun tak tahu ke berapa takutnya Pzah time dia datang mendekat. Tu belum lagi tetiba dok bergesel kat kaki kita ni. dia tak tahu ke, kelakuan macam tu akan mengundang kecederaan pada dia? Kang terkejut punya pasal, tertendang tanpa sengaja. huh. Tak memasal kang kan.


Tapi satu soalan yang selalu bermain diminda.

Kenapa ehhh kucing ni suka datang dekat manusia yang takut kat dia? Haaa. Jeng jeng jeng. Abang google dah tolong jawabkan.

"Ini kerana jika seekor kucing masuk kedalam sebuah bilik dipenuhi orang. Orang yang sukakan kucing akan memberikan bahasa tubuh yang menjemput kucing untuk dimanja. Berbanding si fobia akan menunjukkan bahasa tubuh seperti duduk diam, merapatkan tangan dan kaki serta agak kaku. Si kucing akan nampak bahasa tubuh  serta posisi si fobia adalah sangat kurang faktor ancaman, dan akhirnya lebih tertarik kepada mereka untuk diterokai dan disiasat kemudiannya"


Haha. Berhantu pula PZah baca kenyataan ni. Alahai. Haha. Lipas okay lagi. Kalau kucing. Oh sorry.



Haha. Tu je nak sembang. Nanti sembang bintang lain pula yer. 
Babai.
NHMY